Bir ben değilim O
Yaprak yaprak dökülen sayfalarında takvimin,
Keşke ağaç kovuğu olarak kalsaydım dediği zamanında,
Eşittirin sonunu yenice bulmuş
Sabi öğrenci gururuyla söylüyorum şimdi,
Bir ben değilim O , onu anladım.
Hem öyle,
Sevecek bir yer bulmak için uğraşma bedenimde.
Biraz yanlardan alıp üstlerinden bırakılan,
Gerektiğinde dağınık kalan,
Aman neydi o başımıza taç yaptığımız tel tel uzanan,
Hani bende olmayan.
İnsan, en çok kendine benzeyene yenilirmiş.
Silahsız ve kalkansız kalmış gibi er meydanında,
Burcu burcuna denk , aklı yıldızlardan kaygan
Nefesi aynı kokan,
Dişleri çarparak başarılan ilk öpüşmenin,
Dudaklarda nişanesi gibi parlayan ,
O acılı tadında akmayan kan,
Gözlerime çizdiğin kevgir kalpten sızıyor şimdi.
Bir ben değilim O,
Sanki herkesmiş gibi de,
Bir ben değilmişim gibi.
Her genç kızın rüyası gibi başlayan,
Camına yaslanarak uyunulan otobüsün,
Vakti geldiğinde tiksinerek kalkılan,
Geçiştirme uykusu gibiyim belki de.
Berberin, elinde tuttuğu küçük aynada ,
Hızla gösterdiği yamuk ense tıraşı gibiyim hikayende.
Hızla uzaması beklenen,
Uzaması derken,
Yani hız çarpı zamana denk gelen.
Şeklen benzese de ,
Bir renkli topaç değil kalbim,
Pazardan alırken mıncıklanmış bir domates sansan da,
Eğer, bırakırsan avuçlarından ,
Yere indiği anda ,
Dönecek yine renklerini sıçratarak.
Belki hiç görmedin ,
Merhametle bakan gözlerin vedası,
Yalvarır gibi sallar ellerini.
Sen de biliyorsun , Bir ben değilim O , onu sen de anladın.
Hakan SUSUZ
Temmuz 2024 İZMİR
Son Eklenen Yazılar