HAKAN SUSUZ kişisel sitesi
- Aydınlanma , kendini sözcük sözcük anlatabilmekle başlar.
A ile Ne
Sanki esprisini içinde taşıyormuş gibi kelimeleri ile uğraşıyorum, yarım kalıyor:
- “A” ile diyor
- Eeee, diyorum ben de, ses yok.
Bütün fertlerin isimleri “A ile” başlıyor sanıyorsun, Anne diyor, bitiyorsun; topluyorsun bakıyorsun ki Aile oluyor.
Yakın arkadaşına kardeş, baba, bacım diye seslensen bile; yok onlarla bir kan bağın, o yüzden uzaksın.
O yüzden Güldünyalar çok ülkemizde.
Akrabanın sözlükteki tanımı da “Kan bağıyla birbirine bağlı olan kimseler” , iyi mi?
Sevgiden, saygıdan yoksun; ilgi, beceri ve beklentileri gündüzle gece gibi farklı insanlar akraba olabiliyor “kan” bağı olduğu için. Ve yine o bağı bahane edip döküyorlar Güldünyaların kanlarını.
Hikâye basit,
Önce bu kalabalıkla yaşamak isteyeceksin,
Bir odasını sevgiye kiralamış bir kalbe sahip olacaksın,
Herkesin herkese benzemeyen onca özelliği varken sen “ben” diye diretmeyecek saygılı olacaksın,
Bu dünyadan payımıza düşen haklar olduğunu bilecek, kendi hakkına sahip çıkacak ve başkalarının da hakkının olduğunu unutmayacaksın,
Böyle böyle insan olacaksın aslında.
Zor değil mi bütün bunları 2009 da yapmak, insan olabilmek onca engele karşı, en kolayı aile olmak, akraba olmak.
Ne gerekiyor bunun için, 5 dakika bilemedin 10 dakika.
Sen gül, güldünyalar, artık gülmüyor
Hakan Susuz
Haziran 2009 , İzmir