HAKAN SUSUZ kişisel sitesi

    • Aydınlanma , kendini sözcük sözcük anlatabilmekle başlar.
Üyelik Girişi
İçindekiler
Ziyaret Bilgileri
Aktif Ziyaretçi1
Bugün Toplam6
Toplam Ziyaret87890
Hava Durumu
Oyunculuk

Horoz Düşmeden

Horoz düşmeden

 

Namlunun karşısındayken insan,

Ses tellerine kırağı çalar,

Elleri bir sonbahar yaprağı sanki , rengi bir ahenk ve sarsılıp düşer iki yana,

Failinin robot resmiyle meşgul o gözler,

Parmak ucuyla şimdi dokunulmuş durgun bir su birikintisidir artık.

Kalbinin sesini kulaklarında duyar stetoskop olmadan,

Yalınayak, ayakkabıları elinde, parmak ucuna basarak yürür gibi gizli,

Oysa bir çıt sesi, apansız bir bakış, kınından kurtulmuş bir kılıçtır.

Yani şimdi,

Benim yerimde hangi insan olsa bunu yapardı bilmem ama,

Ben kimin yerinde olursam olayım aynı şeyi yapardım.

Öylece, elimde bir beyaz bayrak sallar gibi teslimim,

Parmak izi bırakılmadan dokunulan bir tetik gibi duruyor dudakların,

Hele bir kımıldasa,

Kanat çırpmaktan yorgun kirpiklerim,

Her yanı çizilmiş bir gözlük camına çevirir gözbebeklerimi.

 

Biliyorum,

Eninde sonunda patlayacak,

Bir namlu gibi duran gözlerin.

 

Hakan Susuz

Eylül 2010, İzmir

     
Yorumlar - Yorum Yaz