İçimdeki Minyon Tipli Çocuğa

Aklını da devşiremez ya insan,

Hele de çocukluk yıllarını...

Anılar , astar kat boya gibi,

Her yaralanmada korur.

Yokluğun ışığında, karanlık bir denizdi büyümek.

Kılavuz kaptanımız  arkadaşlarımızdı.

Her devrin bir oyuncağı vardı ama,

Sen oyuncak sevmezdin.

Ne gazoz kapaklarını devirmem,

Ne mahallede ütülmedik bilye bırakmamam,

Senin o minyon yüzünü gülümsetmezdi.

Şimdiki zamanda hayli göbeklenmiş,

Bir bölü ikisi çoktan harcanmış bir ömrün bekçiliğinde,

-Biliyorum artık yanlış bir yöntem ama-

Sıkıca kundaklayarak saklıyorum seni içimde,

Öyle sessizce,

Öyle yaşlanmadan kal benimle diye.

27 Şubat 2011 , İzmir

Hakan Susuz